پنجره ها و نماي ساختمان ها

پنجره ها اغلب به عنوان عناصر تزئيني ساختمان در نظر گرفته مي شوند و نقش منفعل در ايجاد ديد و روشنايي طبيعي دارند. با اين حال ، انتخاب پنجره ها يك تصميم طراحي بسيار مهم قبل از ساخت است. قسمت زيادي از تبادل حرارت بين ساختمان و نماي بيروني از طريق پنجره ها اتفاق مي افتد و اين بر مصرف انرژي تجهيزات گرمايش و سرمايش تأثير مي گذارد.

تعريف تعداد كافي از پنجره ها و چيدمان آنها يك چالش طراحي است:

تعداد زيادي پنجره نور روز فراواني را فراهم مي كند كه هزينه هاي نورپردازي را كاهش مي دهد.

 با اين حال ، پنجره هاي زياد همچنين افزايش گرماي تابستان و از دست دادن گرماي زمستان را افزايش مي دهد و هزينه هاي تهويه مطبوع را افزايش مي دهد.

همچنين ، اگر پنجره ها در جايي قرار بگيرند كه مستقيماً رو به خورشيد باشند ، مي توانند باعث تابش خيره كننده شوند.

عملكرد حرارتي و عايقي پنجره

مقاومت يك پنجره در برابر جريان گرما با ساختار فيزيكي آن تعيين مي شود: شيشه دوجداره  مانند ترمال بريك آلومينيومي كاملا عايق هستند و انرژي و دماي كمتري را نسبت به يك شيشه تك جداره  نرمال بريك آلومينيومي منتقل مي كند و به نوبه خود پنجره دوجداره توسط يك پنجره سه جداره طبقه بندي مي شود. همانطور كه ممكن است انتظار داشته باشيد ، هزينه پنجره همراه با تعداد شيشه ها افزايش مي يابد ، به اين معني كه تجزيه و تحليل هزينه و فايده در آن وجود دارد.

سه معيار اصلي براي توصيف عملكرد حرارتي پنجره ها استفاده مي شود: مقدار U ، مقدار R و ضريب افزايش حرارت خورشيدي (SGHC)

در اين ميان پنجره هاي كشويي ليفت اند اسلايد با سيستم ساختاري كه دارند به نوبه خود بر انتقال دما و انرژي نقش دارند.